Deze week klom Rick van den Brink in de pen. In deze column roept hij op tot saamhorigheid in deze moeilijke tijd. Lees hoe Rick denkt dat we ervoor kunnen zorgen dat we sterker deze crisis uitkomen!
Terwijl het aantal besmettingen en ziekenhuisopnames gestaag oploopt en Nederland in een gedeeltelijke lockdown zit lijkt er veel te zijn veranderd sinds maart. ‘We moeten dit met z’n allen doen’ zei premier Rutte. In de werkelijkheid lijkt de afstand tot vrienden, familie en buren echter nooit zo groot geweest. De verdeeldheid in de stad neemt met de nieuwe stijging in de opnames toe. Mensen zijn bang, maar niet bang om hun woede te uiten op sociale media, op de ramen van een café of op andere manieren. Met ieder boos bericht wordt de afstand tussen inwoners vergroot, juist nu we elkaar zo hard nodig hebben.
Voor de tweede golf weten veel mensen de schuldige wel aan te wijzen: “Bedankt studenten” zeggen zij. Natuurlijk zijn er dingen fout gegaan. Er zijn huisfeesten georganiseerd die nooit plaats hadden mogen vinden en studenten die laks met de regels omgaan. Veruit de meeste studenten nemen het virus gelukkig serieus. De studentengemeenschap laat haar daadkracht zien door mooie initiatieven op te zetten. Zo zijn studentenverenigingen de 5 voor 12 campagne gestart om nog meer bewustzijn te creëren. En werd het platform gewoonmensen.nl opgericht, waardoor duizenden mensen elkaar een helpende hand konden bieden.
Ook voor studenten zijn dit uitzonderlijke tijden. Een deel van de studenten woont alleen. In dit soort woningen is meestal alleen een aparte ruimte voor de badkamer en hebben mensen geen tuin. Voor echte verbinding met andere mensen moet je de deur uit. En dus slaat eenzaamheid snel toe.
Het andere deel van de studenten woont in studentenhuizen. Deze variëren in samenstelling. Met 10 tot 20 mensen samenwonen is normaal. Omdat de huizen zo groot zijn en jongeren vaak lichtere symptomen hebben moet iedereen extra scherp zijn. De potentie om snel veel mensen te besmetten is veel groter dan bij een gemiddeld gezin. Geen wonder dat het aantal besmettingen onder studenten in september snel opliep.
Onlangs hoorde ik een verhaal van een student die in zijn woonkamer een discolamp aan had staan. Er was geen feest gaande, de lamp oogde simpelweg gezellig. Plots werd er een ruit ingegooid omdat een voorbijganger dacht te zien dat er een feest gaande was. Heel het huis was enorm geschrokken.
Dit moeten we beter kunnen! Mijn oproep aan iedereen is dan ook, laten we -binnen de regels- het contact weer met elkaar opzoeken. Bak een taart voor je buur. Maak een Whatsapp groep aan met mensen uit de straat. Doe boodschappen voor elkaar. En zie je een keer iets fout gaan? Zet het dan niet op twitter en gooi geen ruit in maar ga met elkaar in gesprek! En onthoud, wanneer je niet bijdraagt aan de oplossing, ben je waarschijnlijk een onderdeel van het probleem. Dus laten we samen werken aan een meer verbonden Delft. Zo komen we sterker deze crisis uit!
